ตั้งอยู่ริมแม่น้ำแม่กลองฝั่งตะวันออก สันนิษฐานว่าน่าจะสร้างขึ้นสมัยอยุธยาตอนปลายอยู่ทางทิศใต้ของเมือง ประชาชนเรียกวัดใต้ หลังจากไทยเสียกรุงศรีอยุธยาแก่พม่า ย้ายเมืองหลวงมาที่กรุงธนบุรีต่อมาย้ายไปกรุงเทพฯ พม่าจึงเปลี่ยนเส้นทางเดินทัพใหม่ โดยล่องเรือมาตามลำน้ำแควน้อยและแควใหญ่ ลำน้ำทั้งสองไหลมาบรรจบกันที่บริเวณลิ้นช้าง ตำบลปากแพรก กลายเป็นแม่น้ำแม่กลอง สมเด็จพระราชวังบวรมหาสุรสิงหนาท ผู้ชำนาญการศึกในภูมิภาคนี้ จึงย้ายฐานทัพซึ่งเคยตั้งรับทัพพม่าที่เขาชนไก่ ตำบลลาดหญ้า มาอยู่ที่ตำบลปากแพรก และก่อนที่พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช (รัชกาลที่ 1) และสมเด็จพระราชวังบวรมหาสุรสิงหนาทจะยกทัพไปตีพม่าทุกครั้ง ได้มาประชุมพลที่ตำบลปากแพรก เมื่อยกไปตีพม่าก็มีชัยทุกครั้ง จึงตั้งชื่อวัดว่า “วัดไชยชุมพลชนะสงคราม” ตั้งถูกต้องตามกฎหมายเมื่อปี พ.ศ. 2318 สิ่งก่อสร้างที่สำคัญภายในวัดมีหลายอย่าง เช่น มณฑปหลังเก่าสร้างเมื่อ พ.ศ.2456 ภายในประดิษฐานรอยพระพุทธบาทจำลอง พระอุโบสถหลังเก่าสร้างเมื่อประมาณ พ.ศ. 2370 ประดิษฐานพระพุทธรูปอายุร้อยกว่าปี เพดานเขียนภาพพรหมลูกฟัก ภาพเทวดา ภาพราหูอมจันทร์ผนังด้านข้างเขียนภาพประวัติขุนแผนย่างกุมารทอง มณฑปหลวงพ่อวัดใต้ ภายในประดิษฐานรูปหลวงปู่เปลี่ยน หลวงพ่อจู หลวงพ่อก้าน และหลวงพ่อไพบูลย์ ทั้งหมดเป็นอดีตเจ้าอาวาสวัดไชยชุมพลชนะสงคราม